O tym, czego wtedy doświadczyli, opowiadali otwarcie...

W ich słowach, barwie głosu, wyrazie oczu, emocjach jakie towarzyszyły, rysował się obraz minionej wojny i jej skutków. Żywy, niezatarty. Przeszłość splatała się z dniem dzisiejszym. Serdeczność prostych, wspólnych chwil - z ciężarem tego, co przeszli. Spisywanie ich historii stało się wzajemnym poznawaniem. Słuchanie - wyrazem empatii. Życzliwie powtarzane, na każdym kroku, apfoyo - wdzięcznością. Fundacja - praktyczną odpowiedzią na wspólne Spotkania...

Krzysztof Błażyca I założyciel i prezes SORUDEO AFRICA

Trauma, ubóstwo i przemoc, jakiej ludzie doświadczyli

w czasie wojny, naznaczają ich codzienność. Staramy się zachęcać do działania, aby pomóc w wychodzeniu z tego kręgu biedy i przemocy. Czynimy to przez edukację, opiekę zdrowotną, inicjatywy farmerskie. Jednym z przekleństw północy Ugandy są choroby. Dur brzuszny, wirusowe zapalenie wątroby, HIV. Jest cholera. Dotyka mężczyzn i kobiet, ale kobiety są bardziej narażone. Tu jestwysoki wskaźnik umieralności. I wiele sierot. Więcej niż w innej części Ugandy...

David Okullu I założyciel SORUDEO UGANDA

Naszym Ambasadorem jest Tadeusz Biedzki, pisarz, podróżnik, autor najnowszej Trylogii Afrykańskiej

Nie koloryzuje, nie idealizuje, nie mami egzotyką. A już na pewno nie zabiera na literackie safari. Przez trzy dekady widział i poznał wiele. Dlatego uczciwie przyznaje, że po kolejnych pobytach "w Afryce" musi wracać do Europy. Bo "mija fascynacja i zauroczenie. Pojawia się zmęczenie upałem. Męczy strach przed malarią i ebolą". Biedzki jest autentyczny. Nie oswaja Afryki na siłę. Nie romantyzuje, nie łudzi się, że ją zrozumie. Choć " im częściej jestem to rozumiem więcej" przyznaje. Tadeusz po prostu opisuje, wciąż ucząc się i nas jej inności. "Chcę pokazać, że światy są różne. Że mamy obowiązek pewnej tolerancji, szacunek dla inności. Im więcej jeździmy ten szacunek rośnie". Wie, że nie zgłębi Afryki. Choć ona stała się jego częścią. Niesie ją w słowach. Czuje jej puls. Przekazuje jej rytm. Jest jak Mzee (w suahili określenie osoby z mądrością życiową), który naucza tradycji przodków. Zawsze podkreśla, że jest tylko przybyszem, gościem. Cały czas w drodze. Tym autentyzmem ujmuje i zachęca. No i najważniejsze - dla niego liczą się fakty. Ludzie, ich historie. Twarze i imiona. Kontynent, jego burzliwa historia, którą często przybliża, jest zawsze tłem. Najważniejszy jest spotykany człowiek. Bo "ja Afrykę bardzo kocham..." przyznał kiedyś. Obecnie oddaje Czytelnikowi trylogię. "To moje podsumowanie trzech dekad podróży". Są więc tu i piękne marzenia, bo "nigdzie nie marzą tak jak w Afryce". Jest też okrucieństwo i mrok. I jest oczywiście świat duchów i czary. "A jeśli człowiek nie czyni tego co nakazuje czarownik, wtedy czary będą rosły w człowieku, ogarną jego głowę, ciało, wnętrze i umrze". Zapytał swego gabońskiego rozmówcę, czy ten naprawdę w to wierzy. Mężczyzna z politowaniem odpowiedział. "Oczywiście. Ty też powinieneś". Wielokrotnie w Afryce słyszałem podobnie: "Wy ludzie Zachodu jesteście ignorantami. Ale to się dzieje". Zatem inność. Radykalna. We wszystkim. Inny czas, inna przestrzeń. Inna codzienność, miłość, życie i śmierć. Ale Biedzki ten sam. Wierny dziennikarskiemu rzemiosłu, przybliża poznawane kraje z pasją, oddaniem, elegancją. Na szczęście to nie jego "pożegnanie z Afryką". Jak przyznał, jego myśli już biegną ku Saharze...

Krzysztof Błażyca